جواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانیجواد بن ابوالقاسم شوقی اصفهانی، شاعر ادیب در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا جواد شوقی بن میرزا ابوالقاسم، شاعر ادیب در سال ۱۲۹۹ق در اصفهان متولّد شد و در این شهر علم و ادب آموخت. پدر و اجدادش از فضلای اهل علم بودند. شوقی در سرودن شعر طبعی روان داشت و علامه بر سرودن غزل و رباعی، اشعار بسیاری در مدایح و مراثی معصومین (علیهم‌السّلام) سروده است. او در سال ۱۳۶۴ق به عتبات عالیات محرم ۱۳۷۱ق وفات یافت و در آن ارض اقدس مدفون شد. [دیوان اشعار او در سال ۱۳۳۳ش و ۱۳۶۹ش به طبع رسیده است. صغیر اصفهانی ماده تاریخ وفات او را چنین سروده است: کسی اگر صغیر احوال پرسد ••••• که فوتش در چه تاریخ و زمان بود نهد در جمع پا جبرئیل و گوید ••••• «که پیش از مرگ شوقی در جنان بود ]این ابیات از اوست: کنون که فصل دی و موسم زمستان است ••••• بنوش مِی که زمستان، بهار مستان است اثر اگر ز گلستان نمانده است چه غم ••••• صفای عارض یاران به از گلستان است [۱]
شوقی اصفهانی، جواد، دیوان شوقی اصفهانی، (مقدمه.
[۲]
برقعی، محمدباقر، سخنوران نامی معاصر ایران، ج۳، ص۲۰۵۰.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۲۸۴-۲۸۵.
۲ - پانویس
۳ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۸۰-۳۸۱. ا ا رده‌های این صفحه : ادیبان اصفهان | ادیبان اصفهانی سده چهاردهم(قمری) | ادیبان ایرانی | ادیبان ایرانی سده چهاردهم(قمری) | ادیبان سده چهاردهم(قمری) | شاعران اصفهان | شاعران اصفهان سده چهاردهم(قمری) | شاعران ایران | شاعران ایرانی سده چهاردهم(قمری) | شاعران سده چهاردهم(قمری)
|